Kinabalu ยอดเขาที่สูงที่สุดในมาเลเซีย

“คินาบาลู” ยอดเขาที่สูงกว่า 4,095 เมตร มรดกโลกแห่งแรกของมาเลเซียแห่งนี้ อาจไม่ใช่ชื่อที่หลายคนคุ้นเคยเท่าไหร่ แต่สำหรับเราและนักเดินเขาหลายๆ คน สถานที่แห่งนี้เหมือนเป็นความฝันในการไปพิชิตและคว้า Certificate ซักครั้งในชีวิต

เราบินไปลงกัวลาลัมเปอร์ และต้องบินต่อกันอีก 3 ชั่วโมง! ไปยังเกาะบอร์เนียว รัฐซาบาห์ เมืองคินาบาลู ประเทศมาเลเซีย จากนั้นก็เรียกแท็กซี่ต่อไปยังโรงแรมในเมือง เมืองที่นี่ดูเงียบสงบไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวหนาตาเหมือนอย่างกัวลาลัมเปอร์หรือปีนัง แต่จริงๆ เกาะบอร์เนียวมีที่ท่องเที่ยวเยอะมาก ซึ่งเกาะถูกแบ่งออกเป็น 3 ประเทศคือ มาเลเซีย บรูไน และอินโดนีเซีย ทั้งยังมีธรรมชาติที่สวยงามมากมาย จนได้นิยามว่า “ดินแดนใต้สายลม”

วันรุ่งขึ้นเราออกเดินทางกันตั้งแต่เช้า รถตู้มารับเราพาลัดเลาะไปตามเส้นทางภูเขาเข้าสู่อุทยานแห่งชาติคินาบาลู วันนี้ต้องเดินขึ้นเขาราว 6 กิโลเมตร ไปให้ถึงจุดแคมป์ที่ความสูง 3,314 เมตรจากระดับน้ำทะเล และเมื่อเห็นเหล่านักพิชิตกำลังเตรียมตัวกันทำให้เรารู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย ระหว่างที่ลงทะเบียนก่อนขึ้นเขา ใจก็ได้แต่ภาวนาขอให้เป็นการเดินทางที่ดี เช็กอุปกรณ์ เสื้อผ้าในกระเป๋าพร้อม และใจก็พร้อมแล้วเช่นกัน

เมื่อเริ่มออกเดิน ป่าในช่วงกิโลเมตรแรกๆ คล้ายๆ ประเทศไทย แต่เส้นทางโหดและชันมาก แน่นอนว่าทำให้รู้สึกเหนื่อยง่ายกว่าปกติมากเช่นกัน “ไม่ง่ายเลยแฮะ” เป็นคำที่เรานึกในหัวตลอดทาง ก่อนหน้านี้เราอ่านรีวิวมาบ้างว่าเป็นภูเขาที่เดาใจค่อนข้างยาก และอาจจะเจอฝนได้ตลอดทั้งปี แล้วก็เป็นตามนั้น จากความยากที่สูงชันอยู่แล้ว เพิ่มฝนเข้ามาก็ทำให้ทรมานไม่ใช่น้อย เราเดินขึ้นอย่างช้าๆ จนมาถึง 1.5 กิโลเมตรสุดท้าย ดูเหมือนเป็นระยะทางสั้นๆ แต่ความเหนื่อยล้าตลอดทั้งวันทำให้รู้สึกว่ามันอีกยาวไกลมาก

ในที่สุด เราก็เดินมาถึง Laban Rata Resthouse เหนื่อยแทบขาดใจ แคมป์ที่นี่จะเป็นบ้านพักที่นอนรวมกันกับนักเดินทางคนอื่นๆ เรากินอาหารเป็นกลุ่มสุดท้ายในโรงอาหาร เพราะคนอื่นๆ น่าจะเข้านอนพักผ่อนกันไปหมดแล้ว ตัดมาที่เราเพิ่งได้นั่งวางกระเป๋าในสภาพสะบักสะบอม แต่ถึงจะเหนื่อยแค่ไหน ก็ยังต้องเก็บแรงเพื่อที่จะไปต่อในวันพรุ่งนี้... วันสำคัญที่เราจะได้พิชิตขอบฟ้า

เราตื่นกันตั้งแต่ตี 2 เตรียมตัวออกเดินทาง หยิบอาหารและกาแฟมากินให้อิ่มท้อง บรรยากาศด้านนอกมืดมิด จะมีก็แต่ไฟของคนข้างหน้าตามทางเดิน ความสูงที่เกือบแตะ 4,000 เมตร ทำเอาหายใจยากไม่ใช่เล่น และแน่นอนความชันของเขาลูกนี้ก็ไม่ต่างจากเมื่อวานเลย

ตึก ตึก ตึก เดินจนได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง ยิ่งสูง ท้องฟ้าเริ่มมีแสงแรกของวันออกมาพร้อมๆ กัน ใกล้เข้าเส้นชัยขึ้นทุกที เราต้องไต่เชือกและเดินขึ้นเนินที่มองไปข้างหลังคือทะเลหมอกที่สวยเกินคำบรรยาย เป็นวิวที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต “เราเดินมาทันพระอาทิตย์ขึ้นพอดีเลย” แสงอาทิตย์สีทองสาดไปที่ทะเลหมอกรอบด้าน สวยเหมือนอยู่บนสวรรค์ เราหยุดแวะนั่งดู ซาบซึ้งกับวิวตรงหน้า เหมือนสัมผัสความคุ้มค่าที่เราได้เดินทางตลอด 2 วันที่ผ่านมา นี่สินะ...รางวัลของผู้ไม่ยอมแพ้

[4,000 เมตร]

เราเดินมาถึงหน้าป้ายที่แจ้งความสูง มองออกไปก็เห็นจุดไฮไลต์ของเขาแห่งนี้ ปลายแหลมที่เราเห็นบนธนบัตรของมาเลเซีย จริงๆ รู้สึกว่าไม่ต้องเดินขึ้นพิชิต แค่นี้ก็คุ้มแล้ว แต่เราต้องไปกันต่อ เพราะเหลืออีกแค่ไม่กี่เมตรก็จะถึงความชันสุดท้ายที่ยากและอันตรายเอาเรื่อง

ยอดเขาคินาบาลู อยู่บนเกาะบอร์เนียว รัฐซาบาห์ ประเทศมาเลเซีย ถ้าไม่ได้มาเดินเขาที่นี่ ก็ไม่รู้เลยว่ามาเลเซียมีเกาะที่อยู่ห่างไกลขนาดนี้

แม้จะอ่านรีวิวมาก่อนว่าคินาบาลูเดาใจยากในเรื่องของสภาพอากาศ วันนี้ได้เจอเองกับตัว จากความยากที่สูงชันอยู่แล้ว เพิ่มฝนเข้ามาก็ทำให้ทรมานไม่ใช่น้อย

“เราเดินมาทันพระอาทิตย์ขึ้นพอดีเลย”

เราต้องไต่เชือก และเดินขึ้นเนินที่มองไปข้างหลังคือทะเลหมอกที่สวยมากเกินคำบรรยาย

ยิ่งสูง ท้องฟ้าก็เริ่มมีแสงแรกของวันออกมา ใกล้เข้าเส้นชัยขึ้นทุกที

มองออกไปไกลๆ ก็เห็นจุดไฮไลต์ของเขาแห่งนี้ ปลายแหลมที่เราเห็นบนธนบัตรของมาเลเซีย เราเดินไปถ่ายรูปเล่นจนรู้สึกว่าไม่ต้องไปต่อแล้ว แม้จะเหลืออีกแค่ไม่กี่เมตรเท่านั้นก็จะเดินถึงความชันสุดท้าย เพราะเท่านี้ก็รู้สึกว่าคุ้มแล้ว

วิวที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต

ความชันสุดท้ายที่ยากและอันตรายเอาเรื่อง

จับเชือกให้แน่น มีสติทุกย่างก้าว

“ทำได้แล้ว”

นี่คงเป็นเสน่ห์ของกิจกรรมนี้ที่ทำให้หลายคนหลงรัก สำหรับเราเสพติดความรู้สึกของการชนะ ที่ไม่ได้หมายถึงชนะใคร แต่มันคือการชนะใจตัวเอง

เขาที่สูงที่สุดในมาเลเซีย ฉันมาถึงแล้วนะ :)

เรื่องและภาพ : Pigkaploy